Jarosław Kurski to polski dziennikarz, twórca medialny i publicysta, do którego domeny należą w szczególności
książki biograficzne. Pozycje, jakie dotychczas ukazały się spod jego pióra, to między innymi:
Jan Nowak Jeziorański. Emisariusz wolności, Pokój z widokiem na historię. Biografia intelektualna Raymonda Arona czy też
Wódz — kontrowersyjna biografia Lecha Wałęsy. W 2013 roku
Jarosław Kurski otrzymał Krzyż Kawalerski francuskiego Orderu Legii Honorowej, a rok później, za swoje zasługi w budowaniu niezależnej prasy w Polsce oraz przestrzeganie standardów w pracy dziennikarskiej, został honorowo odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jarosław Kurski – rewelacyjny twórca i aktywny społecznik
Jarosław Kurski urodził się 18 lipca 1963 roku, trzy lata później zaś na świat przyszedł jego młodszy brat, obecnie jeden z najbardziej znanych i kontrowersyjnych prezesów zarządu Telewizji Polskiej — Jacek Kurski. Bracia Kurscy są dziećmi Witolda Kurskiego, naukowca specjalizującego się w budowaniu okrętów oraz Anny Kurskiej, polsko-żydowskiej prawniczki, odznaczonej w 2009 roku Krzyżem Komandorskim za wybitne zasługi w kształtowaniu państwa w czasach PRL. Historia rodzinna, a w szczególności jej żydowska strona, stanowiły ogromną twórczą inspirację dla
Jarosława Kurskiego. Wykorzystawszy swoje dziennikarskie umiejętności oraz dotarłszy do przeinaczanej i celowo wypieranej przez lata prawdy, w 2022 roku opublikował pozycję
Dziady i dybuki — tragiczną i mocno przejmującą opowieść o społecznym wykluczeniu i ciągłym poszukiwaniu drogi do polskości. Jan Grabowski określa wspomnianą
książkę Jarosława Kurskiego mianem jednej z najbardziej poruszających powieści, jakie zdarzyło mu się przeczytać.
Jarosław Kurski od dziecka mieszkał i wychowywał się w Gdańsku, gdzie również ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Bohaterów Westerplatte. Naukę kontynuował z kolei na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, jako student kierunku prawniczego. Od najmłodszych lat
Jarosław Kurski udzielał się społecznie. Jeszcze w dzieciństwie aktywnie działał w drużynie harcerskiej, zdobywając przy tym oficjalny tytuł instruktora w Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego. Z kolei w czasach PRL był niesamowicie mocno zaangażowanym opozycjonistą demokratycznym, należącym do antykomunistycznego Ruchu Młodej Polski. Prócz działań rebelianckich,
Jarosław Kurski pisał również krótkie teksty dla podziemnych wydawnictw, między innymi Biuletynu Informacyjnego Solidarności. Za swoją działalność został zatrzymany przez milicję i przetrzymywany 2 miesiące w areszcie.
Twórczość Jarosława Kurskiego – książki inspirowane prawdziwymi zdarzeniami
W 1988 roku
Jarosław Kurski związał się z Tygodnikiem Gdańskim, czasopismem społeczno-politycznym Tymczasowego Zarządu Regionu Gdańskiego NSZZ, gdzie został oficjalnym korespondentem hiszpańskiej agencji prasowej EFE. Rok później objął także stanowisko rzecznika prasowego pierwszego przewodniczącego związku NSZZ Solidarność — Lecha Wałęsy. Jednakże współpraca obydwu mężczyzn nie okazała się owocna. Po incydencie tak zwanej wojny na górze, czyli publicznego konfliktu polskiego polityka z rządem Tadeusza Mazowieckiego,
Jarosław Kurski porzucił funkcję rzecznika i wykorzystując zgromadzone dotychczas informacje, w 1991 roku wydał nieprzychylną biografię Lecha Wałęsy zatytułowaną
Wódz. Opublikowanie tak odważnego i kontrowersyjnego portretu założyciela Solidarności oraz przeprowadzenie krytycznej analizy jego polityki w swojej
książce, Jarosław Kurski tłumaczy w następujący sposób: „Byłem przy Lechu w apogeum bratobójczej walki i pragnąłem pozostawić materialne świadectwo swego sprzeciwu wobec ówczesnej polityki Wałęsy”. W dalszych latach swojej kariery zawodowej
Jarosław Kurski dołączył do redakcji Gazety Wyborczej — ogólnopolskiego dziennika społeczno-politycznego, gdzie po kilku latach pracy jako zawodowy dziennikarz bardzo szybko, bo już w 2007 roku, awansował na stanowisko pierwszego zastępcy redaktora naczelnego. Okazjonalnie
Jarosław Kurski bywał również związany z telewizją oraz radiem: w latach 1994-1997 jako prowadzący programu Rozmowy Jedynki w TVP, od 2006 zaś przez ponad rok zajmował się przygotowywaniem porannych audycji dla Tok FM.
