Kornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju, zmarł 31 lipca 1953 roku w Zakopanem. Był prozaikiem, publicystą, poetą i krytykiem teatralnym. W dwudziestoleciu międzywojennym zaliczany był do grona najpoczytniejszych polskich pisarzy. Ukończył polonistkę i romanistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, studiował także na Sorbonie w Paryżu. Pracował w dzienniku „Słowo Polskie” jako dziennikarz i krytyk teatralny. Tam też publikował pierwsze swoje wiersze.
Kornel Makuszyński przyjaźnił się z Leopoldem Staffem i Janem Kasprowiczem. Należał do Polskiej Akademii Literatury i elity intelektualnej kraju. Podczas II wojny światowej, którą spędził w okupowanej Warszawie, utracił majątek. Nieprzychylność (zakaz publikowania, szykany) powojennych władz do jego osoby i twórczości, która rzekomo stanowiła negatywne wzorce dla młodzieży, spowodowała, iż
Makuszyński żył w zapomnieniu i ubóstwie aż do swojej śmierci.
Książki Kornela Makuszyńskiego
Zadebiutował tomikiem poezji
Połów gwiazd. Choć na jego twórczość składa się wiele zbiorów poezji, humoresek, opowiadań, a także powieść autobiograficzna, największą sławę przyniosły mu powieści dla dzieci i młodzieży. Do najbardziej znanych
książek Kornela Makuszyńskiego, które wielokrotnie doczekały się ekranizacji należą:
Przygody Koziołka Matołka,
O dwóch takich, co ukradli księżyc,
Szaleństwa Panny Ewy,
Awantura o Basię,
Panna z mokrą głową oraz
Szatan z siódmej klasy. W 2018 roku został pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego.
