Adam Mickiewicz pochodził z zawadiackiego, wręcz awanturującego się rodu. Dziadek poety i jego czterej bracia nie cieszyli się w Nowogródku sympatią. Nie dość, że byli tam nowi, to jeszcze chcieli zawładnąć miasteczkiem. Ta burzliwa historia przodków Adama Mickiewicza stała się w jego twórczości jedną z inspiracji. O polskim wieszczu napisano już setki książek. Znają go wszyscy, począwszy od uczniów szkół podstawowych po studentów Uniwersytetu Trzeciego Wieku. By więc tutaj nie przynudzać, zacznijmy od ciekawostek na jego temat.
Adam Mickiewicz – ciekawostki z życia
Adam Mickiewicz od urodzenia nie miał innego wyjścia – musiał spełniać się w jakiejś formie sztuki lub nauki. Sprawiła to akuszerka, która przecięła jego pępowinę nad książką. Dorosły Adam nie powalał posturą – miał jedynie 164 cm wzrostu. Ze względu na mizerny wygląd, w przedstawieniach, w których występował, grywał postacie kobiecie. Jednak wygląd nie przeszkadzał mu w miłosnych podbojach.
Mickiewicz był bardzo kochliwy. Z tej przyczyny często, ponoć aż kilkadziesiąt razy, musiał zmieniać miejsce zamieszkania. Był masonem i interesował się kabałą. Sam uważał się za wróżbitę. Dziwne? To posłuchajcie tego: jego małżonka, Celina Szymanowska twierdziła, że jest jednym z wcieleń Matki Boskiej, uzdrowicielką i wieszczką… Nasz wieszcz narodowy pił dużo alkoholu. Jako jedyny ze Stowarzyszenia Filomatów na każdym spotkaniu miał przyzwolenie na sięganie po kieliszek. To odcinało jego umysł od racjonalności, co w epoce romantyzmu było niezwykle pożądaną cechą. Czy to nie
Mickiewicz jest twórcą zdania, że czucie i wiara silniej mówią do mnie niż mędrca szkiełko i oko? Oczywiście, że on. A teraz będzie bardziej na poważnie.
Adam Mickiewicz w pigułce
Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu lub Nowogródku, na terenie dzisiejszej Litwy. Jego ojciec był adwokatem i komornikiem, a matka córką ekonoma.
Mickiewicz miał dwóch braci – Aleksandra i Franciszka. Z tytułem magistra ukończył w 1819 r. Seminarium Nauczycielskie na Uniwersytecie Wileńskim. Trzy lata później zdobył jeszcze tytuł magistra filozofii. Był patriotą – jeszcze w czasach studiów działał w towarzystwach niepodległościowych. Za te działania został zesłany w głąb Rosji. Tam zaprzyjaźnił się m.in. z
Puszkinem. Następnie
Adam Mickiewicz podróżował po Europie i osiadł w Paryżu. W czasie Wiosny Ludów założył we Włoszech legion polski. Był współzałożycielem Trybuny Ludu. Gdy wybuchła wojna krymska, przebywał w Konstantynopolu. Tam zmarł w 1855 roku podczas epidemii cholery. Pochowano go w Paryżu. W 1890 r. jego ciało zostało przetransportowane do Polski i złożone w katedrze na Wawelu.
Mickiewicz pisze epos narodowy
Adam Mickiewicz książki tworzył w języku polskim, a mimo to uważany jest również za narodowego poetę na Litwie i w Białorusi. W 1822 r. wydał I tom Poezji, w których znalazły się
Ballady i romanse. Tej daty używa się w naszym kraju, by określić symboliczny początek epoki romantyzmu. Zanim
Mickiewicz wydał epopeję narodową, oprócz Poezji tom 1 i 2 opublikował również
Sonety krymskie, Dziady cz. III oraz
Konrada Wallenroda.
Swoje największe dzieło, Pana Tadeusza napisał w Paryżu w latach 1832-1834. Z innych jego tekstów, które powstały po historii ostatniego zajazdu na Litwie, wymienić można: I i II cz. Dziadów, Liryki lozańskie czy Konfederatów barskich. Zbiorowe wydanie dzieł Mickiewicza ukazało się w 1838 roku. W 2014 r. rękopis Pana Tadeusza znalazł się na polskiej liście UNESCO Pamięć Świata, czyli programu zachowującego najważniejsze dla ludzkości dokumenty.
