W jego idealnym państwie nie było miejsca dla artystów. Dlaczego nie cenił ludzi sztuki? Według niego zajmowali się dziedziną, która oddala ludzi od prawdy, psuje efekty wychowania i czyni ich gorszymi. Jeden z wielkich starożytnych mędrców. Uczeń Sokratesa, nauczyciel
Arystotelesa -
Platon.
Platon życiorys
Platon, a właściwie Arystokles urodził się ok. 424 r. p.n.e. w Atenach lub na wyspie Eginie. Pochodził ze znakomitego rodu. W rodzinie jego matki Periktione był mąż stanu Solon, jeden ze współtwórców ustroju demokratycznego, zaś przodkiem Aristona (jego ojca) był król Kodros. Arystokles miał czworo rodzeństwa. Przydomek
Platon (szeroki, barczysty) nadał mu nauczyciel gimnastyki, będący pod wrażeniem budowy jego ciała. Dzięki bogactwu rodziny, przyszły filozof odebrał gruntowne wykształcenie w zakresie matematyki, polityki i muzyki. Według przekazów
Platon pisał też poezje i malował, ale gdy spotkał Sokratesa, spalił wiersze, które przygotował na konkurs.
Platon uczył się od najlepszych
Sokratesa poznał w wieku 20 lat. Na naukach u niego spędził 8 lat, aż do śmierci swego mistrza.
Platon uznawany jest za najwybitniejszego ucznia Sokratesa. Wielki mistrz wywarł niekwestionowany wpływ na poglądy swego wielkiego ucznia. Można pokusić się o stwierdzenie, że bez Sokratesa nie byłoby Platona. Po śmierci Sokratesa (został skazany za niewyznawanie bogów, których uznaje państwo oraz psucie młodzieży) przyszły twórca dialogów wraz z innymi sokratykami musiał uciekać z Aten. Podróżował po Egipcie, Italii i Sycylii, poznając wielu filozofów. Do ojczyzny wrócił ok. 387–385 p.n.e. i założył własną szkołę filozoficzną, Akademię Platońską. Miejsce to uznawane jest za pierwszą instytucję prowadzącą badania naukowe. Nauczał w niej przez 40 lat o: matematyce, polityce, filozofii i naukach przyrodniczych.
Platon zmarł w roku 348/347 p.n.e. Wielki filozof stworzył własną koncepcję państwa idealnego, w którym współdziałają: władcy – filozofowie; strażnicy (wojskowi) – dbający o bezpieczeństwo; żywiciele – ich zadaniem jest wyposażanie społeczeństwa w dobra materialne. Szybko pozyskał znakomitych uczniów, w tym Arystotelesa. Państwo nie było jedynym obiektem zainteresowań Platona.
Platon – najważniejsze poglądy
Choć filozof przedkładał przekaz werbalny nad pisemny, zdawał sobie sprawę z tego, że aby jego światopogląd przetrwał i miał wyznawców w kolejnych pokoleniach, swoje przekonania musi spisać.
Platon pozostawił więc po sobie liczne książki. Wyróżniamy trzy grupy pism, uporządkowanych według czasu ich powstania. Do grupy dialogów sokratycznych zaliczamy m.in.:
I księgę Państwa, Obronę Sokratesa, Kriton,
Hippiasza Mniejszego, Hippiasza Większego czy Laches. W grupie dialogów okresu średniego są m.in.: Fajdros,
Uczta, Fedon, Kratylos, pozostałe księgi Państwa, Eutydemos. Grupa dialogów okresu późnego to m.in. teksty: Sofista, Teajtet, Parmenides, Timajos, Polityk, Kritiasz, Prawa, Fileb. Poza listami i
Obroną Sokratesa wszystkie utwory Platona to dialogi. Główną postacią w pismach dwóch pierwszych okresów jest Sokrates. To jego słowami wyrażone są poglądy autora. Jaki jest więc światopogląd Platona? Opiera się na teorii idei. Uczeń Sokratesa wierzył, że idee – byty rzeczywiste, niematerialne – są wieczne i niezmienne, a najwyższą z nich jest idea Dobra. Świat materialny jest natomiast tych idei odbiciem. Doskonale obrazuje to filozoficzna alegoria filozofa zawarta w Państwie, czyli jaskinia Platona. Doczekała się ona wielu interpretacji, a jedna z nich zakłada, że nauczyciel Arystotelesa przyrównuje w niej filozofa do człowieka, który zrozumiał, że cienie przedmiotów rzucane na ścianę w jaskini nie są realne, są jedynie cieniami rzeczywistych bytów – idei.
