Artur Schopenhauer jest niemieckim
filozofem, znanym zwłaszcza jako
jeden z głównych przedstawicieli pesymizmu. Urodzony 22 lutego 1788 w Gdańsku, był synem bogatego kupca Heinricha Florisa i literatki Johanny z domu Trosiener. Wkrótce po jego narodzinach, rodzina emigruje do wolnego miasta Hamburga, gdy Prusy wchodzą do Gdańska. Tam będą mieszkać do 1805. Schopenhauer, podążając za rodzinną tradycją, miał zostać kupcem, jak jego ojciec, i w latach 1799–1803 uczy się w hamburdzkiej prywatnej szkole. Później pobiera naukę u kupca Jacoba Kabruna w Gdańsku, a następnie u hurtownika Johanna Jenischa w Hamburgu. Ostatecznie jednak Schopenhauer, po samobójstwie ojca, postanawia zmienić drogę życiową i stara się o zdobycie wyższego wykształcenia najpierw w Weimarze, a później na studiach medycznych w Getyndze. To tam wgłębia się w filozofię Immanuela Kanta i Platona. Na tym jego edukacja się nie zatrzymuje: uczy się w Berlinie u Johanna Gottlieba Fichte, a także i Schleiermachera, Wolfa, Lichtensteina. Choć pobiera naukę starannie, to jednak się rozczarowuje i wyjeżdża z Berlina do Rudolstadt, gdzie pisze pracę
Über die vierfache Wurzel des Satzes vom zureichenden Grunde (1813), za którą wkrótce otrzymuje tytuł doktora filozofii. W 1813 przeprowadza się do Weimaru, gdzie, dzięki swojej matce, poznaje Goethego. Schopenhauer analizuje jego teorię barw, podejmuje próbę jej uzasadnienia przez filozofię transcendentalną Kanta. Spotyka się także z orientalistą Friedrichem Majerem i w ten sposób otwiera dla siebie myśl hinduistyczną oraz filozofię orientalną. W 1814 roku pisze swoje główne dzieło —
Świat jako wola i wyobrażenie — które dopiero w 1819 ukazuje się wydane w Lipsku. Schopenhauer na stronach swojej pracy prezentuje filozofię pośrednią między idealizmem niemieckim a nihilizmem XIX wieku. Od 1820 wykłada na Uniwersytecie Berlińskim, ale jego wykłady są bojkotowane przez zwolenników Hegla. W 1831 decyduje udać się do Frankfurtu, po części z powodu zniechęcenia, a po części z wybuchu epidemii cholery. Mieszka tam do końca życia. Umiera 21 września 1860 roku.
Artur Schopenhauer — filozofia
Artur Schopenhauer był chyba jednym z niewielu filozofów, których założenia nie wynikały z usposobienia. Propagował idee pogardy dla życia i ludzi, ale sam był oddany byciu i uzależniony od osądów innych. Jego najważniejszą pracą jest
Die Welt als Wille und Vorstellung (
Świat jako wola i wyobrażenie), a wszystkie inne dzieła są tylko jej uzupełnieniem. Głównie skupia się na
filozofii fenomenalizmu, która zakłada, że świat zewnętrzny jest wyobrażeniem. Każdy widzi go na swój unikatowy sposób, gdyż wytwarza go nasz umysł. Nie da się poznać świata prawdziwego, lecz zjawiska. Tę zasłonę, przez którą patrzymy, Schopenhauer nazywa
Mają. Filozof jednak twierdzi, że pokonać ją jest możliwie dzięki samowiedzy, czyli ludzkiej świadomości istnienia, którą też nazywa
wolą. Jest to związane z jego
metafizyką woluntarystyczną. Schopenhauer prezentuje także
pesymistyczny pogląd na świat, gdzie zakłada, że wola jest irracjonalna. Nie da się jej zaspokoić, przez co człowiek cały czas ma poczucie niezadowolenia. Życie dla Schopenhauera to męka, ale nawet w takiej sytuacji znalazł dwa rozwiązania, by na chwilę uciec od zaspokojenia woli. Pierwszym jest odrzucenie wszystkich pragnień i potrzeb, a pochodzi z filozofii indyjskiej. Potrzeba przejąć się męką innych bardziej niż swoją, której trzeba się pozbyć. Drugim sposobem natomiast jest kontemplacja sztuki.
