Hanya Yanagihara to amerykańska powieściopisarka, dziennikarka i edytorka. Kamieniem milowym w jej karierze była powieść Małe Życie wydana w 2015 roku, która stała się światowym bestsellerem i przyniosła jej nominację do nagrody Bookera i zdobycie prestiżowej nagrody Kirkusa. Powieści autorki w Polsce wydawane są przez wydawnictwo W.A.B..
Hanya Yanagihara urodziła się 20 września 1974 roku w Los Angeles. Jest pół hawajką z japońskimi korzeniami po ojcu i pół koreanką po matce. Jako dziecko wielokrotnie się przeprowadzała. Mieszkała na Hawajach (należy do czwartej generacji rezydentów hawajskich), w Nowym Jorku, Texasie i Maryland. Już za młodu zaczytywała się w ksiażkach Philipa Rotha, Iris Murdoch i Anity Brookner. W 1995 roku ukończyła naukę na Uniwersytecie Smith i przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie przez kilka lat zajmowała się pisaniem publicystyki.
Debiut i dalsze astystyczne losy Yanagihary
Debiut Yanagihary nastał w 2013 roku, kiedy ukazała się
powieść Ludzie na drzewach. Książka powstawała 18 lat i zdobyła pozytywne recenzje, a The Wall Street Journal, Publishers Weekly i The Huffington Post uznały ją za książkę roku. Inspiracją do jej powstania była prawdziwa postać Daniela Caletona Gadjuska, amerykańskiego uczonego i laureata Nagrody Nobla, który przede wszystkim zasłynął z odkrycia prionów. Fabuła koncentruje się na fikcyjnej postaci Doktora Nortona Periny, wyruszającego na wyprawę badawczą na jedną z mikronezyjskich wysp położonych na Pacyfiku. Tam odkrywa istnienie tajemniczego plemienia Ivu'ivu, z którym postanawia zamieszkać, by poznać ich zwyczaje. Jest to powieść o różnicy kulturowej, odmiennej perspektywie, granicy między dobrem a złem i pragnieniu osiągnięcia czegoś znaczącego. Dwa lata później autorka wydała drugą
powieść Małe Życie, za którą otrzymała nagrodę Kirkusa, nominację do nagrody Bookera i została finalistką National Book Award w kategorii fikcji literackiej. Zarówno autorka, jak i jej agent, nie spodziewali się takiego odbioru. Historia w książce skupia się na czterech przyjaciołach, których relacja zostaje poddana ciężkiej próbie, a wszystko to na tle tętniącego życiem Nowego Jorku. Po sukcesie książki autorka podjęła się funkcji wicenalczelnej magazynu The New York Times Style Magazine, poświęconemu między innymi modzie, pięknu i podróżowaniu. Prywatnie zaczytuje się książkach Hilary Mantel,
Kazuo Ishiguro i Johna Banville'a, w mieszkaniu, w którym towarzyszy jej biblioteczka składająca się z ponad 11 tysięcy książek.
Hanya Yanagihary strzeże własnych tajemnic
Hanya Yanagihara hołduje przekonaniu, że powinniśmy oddzielić tekst listeracki od biografii autora. Jest to postulat zgodny z tym, co już w latach sześćdziesiątych XX w. pisał
Roland Barthes w książce pt. Śmierć autora. W związku z odrębnością życia autora i jego bohaterów,
Yanagihara stawia na prywatność i ujawnia tylko niezbędne informacje o sobie i swoim pochodzeniu. Jeżeli już można pokusić się o jakieś paralele, to mają one raczej charakter ogólny. Autorka należy do mniejszości etnicznej w Stanach Zjednoczonych, a jej powieści także zahaczają o problem odmienności. Brak tu jednak więzi prostej tożsamości. Żaden z bohaterów najgłośniejszej powieści Yanagihary pt. Małe życia nie jest tej samej rasy, czy pochodzenia, co autorka. Jednak każdy z nich przepracowuje (a zwłaszcza centralna postać – Jude) proces samoakceptacji i zrozumienia siebie samego i siebie wśród innych.
Hanya Yanagihara wspina się na wyżyny pisarskiej empatii, kreując niezwykłą siłę emocji dostępnych na bardzo głębokich poziomach psychiki postaci. Autorka po prostu czuje ludzi, a zwłaszcza to, co w nich trudne i niebezpieczne dla nich samych.
