Gra 7 Cudów Świata: Pojedynek Rebel

7 Cudów Świata nie bez powodu jest grą kultową - to swoisty evergreen w planszówkowym świecie. Bardzo ciekawe rozwiązanie draftu kart, wprowadzające wielu graczy w ten mechanizm rozgrywki, słynne "niewidoczne" zasoby produkowane przez graczy, jednoczesne wykonywanie akcji, liczne strategie pozwalające na zwycięstwo i pięknie ilustrowane karty i planszetki. Regrywalnosć w zasadzie nieograniczona, do tego możliwość rozgrywki nawet w siedem osób bez znacznego spowolnienia gry... czegóż można było chcieć więcej? Ano właśnie gry w dwójkę. Oto na scenie pojawia się... Pojedynek!

Wyłącznie dwuosobowa wersja 7 Cudów Świata jest niemal bliźniaczo podoba do pierwowzoru, ale mechanicznie i koncepcyjnie stanowi produkt zupełnie samodzielny i unikatowy. Sposób rozgrywki jest bardzo zbliżony do oryginału, zaś wprowadzone w tytule usprawnienia i dodatkowe mechaniki sprawiają, że w Pojedynek gra się zupełnie inaczej, choć nadal w tle czuć charakterystyczne smaki 7 Cudów Świata.

Nadal rywalizujemy pod względem budowanej ekonomii, nadal kluczowa może okazać się przewaga militarna i nadal do naszej dyspozycji pozostaje świat nauki i technologii. Oczywiście budujemy również tytułowe cuda - tym razem nie jedno, a cztery jednocześnie. Nie możemy już pozwolić sobie na postawienie wszystkiego na jedną kartę i zaniedbanie którejkolwiek ze ścieżek. I tak np. przewaga militarna może prowadzić do wczesnego zwycięstwa jednego z graczy - rozwój tej dziedziny jest oznaczany na dwukierunkowym torze, przeciągnięcie znacznika całkowicie na swoją stronę powoduje natychmiastowe zwycięstwo. Podobnie ma się sprawa z rozwojem nauki - tu również zebranie odpowiedniej ilości znaczników pozwala od razu zakończyć rozgrywkę.

Zmienił się też sposób doboru kart. Zamiast draftu jest tu znana z pasjansów "piramida", rozkładana co rundę w inny sposób. Zmieszane w niej są karty zakryte i odkryte, a dobierać można tylko spośród tych, które nie są zasłonięte żadną inną kartą. Dodaje to zupełnie inny poziom taktycznego planowania, np. poprzez dobieranie kart tak, aby zmusić przeciwnika do dociągania nieprzydatnych mu kart lub otwierania nam drogi do tych nam potrzebnych.

7 Cudów Świata: Pojedynek to jedna z najlepszych dwuosobowych implementacji gier karcianych w historii. Pierwowzór stanowi jakość samą w sobie, czego dowodem jest niedawna reedycja, ale Pojedynek stoi zupełnie swobodnie jako tytuł unikatowy, samodzielny i posiadający własny charakter. Obie gry stawiają przed graczami zupełnie inne wyzwania i obie dają im różne sposoby osiągania celu. Na półce warto więc mieć oba pudełka - jedno na regularne pogrywanie z partnerem lub partnerką i drugie na wypadek, gdyby pojawili się goście.

Jedna z najlepszych gier dwuosobowych w jakie grałem, polecam z dodatkami szczególnie z Agorą.

Najlepsza gra dla dwóch osób. Mała, szybka. Polecam!

Bardzo przyjemna gra!
Idealna na spotkanie we dwoje. Kompaktowe pudełko pozwala zabrać grę wszędzie ze sobą.
Zasady są bardzo dobrze opisane, gra się trochę trudniej niż w tradycyjne "7 Cudów Świata", lecz nauka zasad nie sprawia problemu. Zazwyczaj osoba grająca w drugiej grze już gra samodzielnie. Gra zmusza do strategicznego myślenia i planowania ruchów kart ułożonych w "pasjans".
Jedyny minus gry to małe karty, starsza niedowidząca osoba ma problem z samodzielnym odczytaniem składników potrzebnych do budowy. Jednak nie przeszkadza to w płynności rozgrywki.
Bardzo polecam!

Gra 7 Cudów Świata: Pojedynek to chyba najlepsza gra planszowa/karciana dla dwóch osób. Odkąd ją kupiliśmy gramy w nią regularnie i wracamy do niej najczęściej że wszystkich gier jakie mamy. Ta gra jest za każdym razem do końca nieprzewidywalna. Co więcej istnieje możliwość dokupienia dodatku, który pozwala na jeszcze więcej zabawy i bardzo rozbudowuje grę, choć czasem warto wrócić do podstawowej wersji. Najlepsze w tej grze jest to, że trzeba modyfikować strategię w zależności od ruchów przeciwnika, istnieje też element losowości, co pozwala na to, że gra nigdy się nie nudzi i za każdym razem dostarcza wielu emocji. Instrukcja jest dobrze napisana i wszystko w łatwy sposób wyjaśnia, sama gra nie zajmuje wiele czasu, więc nawet jak ktoś jest zabiegany, znajdzie chwilę, żeby się zrelaksować. Zdecydowanie polecam!

Gra jest zdecydowanie świetna, choć według mnie nie zasługuje na bycie nazywaną najlepszą grą dla dwóch graczy. Jest dobrze zrobiona, ma bardzo fajną dynamikę (jest to gra o budowaniu silniczka, więc podobnie jak w splendorze czy oryginalnych 7 cudach świata będziemy mogli robić coraz więcej w miarę grania).
Dużą zaletą pojedynku są jego małe wymiary, choć zaletę tę psuje fakt, że sama gra znajduje się w o wiele za dużym pudełku. Bez problemu można całość spakować do jednego dużego woreczka strunowego i wziąć na wyjazd.
Plusem jest też regrywalność, ponieważ wykładane karty są za każdym razem inaczej ułożone.

Jeśli ktoś grał/a w wersje podstawową, to jest duża szansa że spodoba mu/jej się ta wersja. Mechanika gry jest oczywiście nieco inna ale dobrze oddaje to czym jest 7 Cudów w wersji klasycznej. Ze względu na możliwość obrania różnych strategii i losowości, gra nie nudzi się szybko i spokojnie dostarczy wiele radości osobom grającym.
Czas rozgrywki również sprawia że gra jest ciekawym wyborem, nie męczy za bardzo, a jak się zna zasady to można grać niemalże na czas ;) zazwyczaj normalnym tempem wychodzi tak pół godziny.
Myślę że nawet granie w pojedynkę sprawiłoby całkiem dużo radości, przy wcielaniu się w rolę dwóch konkurencyjnych miast naraz. Polecam serdecznie

Zasady takie same jak w wydaniu dla wielu graczy, jednak tutaj czuć dużo lepszy balans rozgrywki oraz jej dynamikę.

Dobra pozycja dla dwóch graczy, którzy lubią się pojedynkować ;). Zasady gry są przystępne a sama rozgrywka szybka i dynamiczna. Gra pozwala pogłówkować i zmusza do podejmowania czasami ciężkich decyzji Ponieważ karty dobieramy z pewnego rodzaju piramidy ułożonej z kart, a zagranie wierzchniej karty, odkrywa te które sa pod spodem. Te karty staja się dostępne dla przeciwnika. W grze istnieją 3 drogi do zwycięstwa, więc można sprawdzić się w 3 różnych strategiach. Przeciwnika można zmiażdżyć militarnie. Wariant militarny budzi spore emocje, gdy np. po zagraniu czerwonej karty wojska przeciwnika zatrzymują się tuż przed bramami naszej stolicy. Można też spróbować pokonać rywala poprzez dominację naukową - jest to trudne - ale jak się sama przekonałam możliwe. Chociaż przyznaje - tutaj potrzebne jest szczęście. No i 3 droga do wygranej - to po prostu pokonanie przeciwnika na punkty. Tak się dzieje gdy rozgrywka jest wyrównana i nikt nie pokonuje przeciwnka militarnie ani naukowo. Wtedy po rozegraniu 3 epok - zliczamy punkty. Gra kapitalna! Polecam zarówno fanom 7 cudów świata, jak i graczom którzy nie mieli okazji zagrać w "dużą wersję".

.

Od pierwszej partii gra skradła nasze serca :) To jedna z najlepszych gier dwuosobowych w jakie grałam. Lubię 7 cudów świata ale ciężko jest nam skompletować ekipę by zagrać; Pojedynek nam to rekompensuje. Zasady są proste, próg wejścia nowych osób niski. Z gry można czerpać dużą przyjemność zarówno z początkującymi jak i zaawansowanymi graczami. Gra posiada element losowości jak i planowania. Różne drogi do zwycięstwa (przewaga militarna lub umysłowa lub też wygrana na punkty) powodują, że gra się szybko nie nudzi. Nie da się mieć stałej strategii i nigdy nie wiadomo która się sprawdzi lepiej. Rozgrywka trwa ok 30 minut, gra jest mocno regrywalna. Polecam osobom niezdecydowanym, szczególnie z dodatkiem Panteon :)

Gra jest świetna - prawie codziennie gram z narzeczoną kilka partii i jeszcze się nie znudziła.

Zalety:
a) Możliwości - 3 możliwości wygrania. Na początku myślałem, że wygrana militarna lub nauka jest bez sensu i nie będzie wykorzystana. Po kilkunastu partiach stwierdzam, że się myliłem. Nawet, jeśli nie wygrywa się militarnie, to przeciwnik musi w trakcie reagować, by nie przegrać i zmieniać strategię.
b) Zasady - pierwsza robocza partia wystarczy, by ogarnąć wszystkie zasady. Instrukcja jest potrzebna później tylko do opisu efektów cudów i żetonów. Bardzo pomagają grafiki na żetonach i kartach - dzięki nim naprawdę szybko jest ogarnąć, co dany symbol robi.
c) Losowość - idealnie wyważona losowość w grze. Mechanika zakrytych kart i konieczność użycia karty z epoki w danej kolejce sprawia, że zakryte karty są atrakcyjne dla przeciwnika, ale mogą okazać się mało potrzebne po odkryciu. Dzięki temu też jest dużo kombinowania.
d) Wykonanie - te karty po pierwsze ładne, a po drugie przyjemnie grafika z karty I epoki łączy się z kartą II epoki, np. Tor strzelecki i Strzelnica. Do tego również spójność motywów - wszystko rozgrywa się w starożytności i brzmi logicznie, spójnie z czasami. Plusem jest również pudełko i wytłaczanka - wszystko pasuje i nie lata w zamkniętym pudełku. Dodatkowo mamy bloczek do zapisu punktacji - dzięki niemu łatwiej liczy się punkty na koniec, a jest co liczyć.

Wady:
a) Wykonanie - naprawdę to mała wada, ale monety są średniej jakości - nie grają tak dużej roli i nie przeszkadza to w rozgrywce
b) Setup - mamy już wprawę, ale mimo wszystko długo trwa rozkładanie wszystkiego. Potasowanie, odrzut kart, ułożenie epoki, wybór cudów, trochę to wszystko trwa

Podsumowując, jestem bardzo zadowolony i polecam tę grę wszystkim - proste zasady, a możliwość kombinowania sprawia, że po przegranej chce się jeszcze raz zagrać.

Świetna gra. Nawet gdy przegrywam, bo wtedy chcę się odgryźć rywalowi.
Niski "próg wejścia" sprawia, że łatwo zachęcisz do gry dzieci czy osoby nieposiadające większego doświadczenia planszowego. Doświadczenie przychodzi po jednej, dwóch rozgrywkach, a dróg do zwycięstwa jest wiele.
Nie zdziw się jeśli uważając się za doświadczonego gracza przegrasz ze "świeżakiem".
Gra zdecydowanie zasługuje na swą reputację. Ceniona przez wyjadaczy jak i początkujących świetnie sprawdza się jako wypełniacz wieczoru lub samo danie główne na planszówkowym stole.
Mechanika prosta, gra się szybko, a sama rozgrywka dostarcza dużo emocji i sporo satysfakcji.
W trzech słowach: Brać i Grać!
Dycha!

Zacznę od oceny liczbowej: 10/10. Nie grałem w lepszą dwuosobową grę planszową. Wykonanie gry jest na wysokim poziomie. Specjalna wypraska pozwalająca posortować etapy gry (ery), plansze określająca poziom zbrojeń czy nawet notesik na punkty, wszystko to jest naprawde przemyślane. Grając w 7 cudów świata byłem trochę zmartiowny widząc, że gra pojedynek ma karty o połowę mniejsze. Pierwsza rozgrywka wyjaśniła rozmiar kart, duże karty byłyby poprostu niewygodne, więc tutaj też duży plus za rozsądek. Już pierwszego dnia rozegraliśmy kilka partii pod rząd gdzie walka była naprawdę wyrównana. Moja narzeczona jest fanką gry pojedynek i na pewno jest to pozycja obowiązkowa dla rozgrywek dwuosobowych.

Krótka i bardzo satysfakcjonująca. Gra jest mała jeśli chodzi o czas, zawartość i zasady - ale bardzo szeroka w aspekcie mnogości strategii. Genialnie nieskomplikowane reguły dające masę strategicznego zarządzania, 3 różne możliwe zakończenia gry (z czego 2 to natychmiastowe zwycięstwo/porażka) oraz balans, który sprawia, że trzeba się pilnować do ostatniej karty.
Gra, która jest tylko i wyłącznie dla 2 osób, może być idealnie skrojona pod tę liczbę graczy. I ta gra zdecydowanie taka jest.

Wiele osób bardzo wysoko ocenia podstawowe 7 Cudów świata. Ja jednak o wiele wyżej cenię Pojedynek. A z dodatkiem to już w ogóle gra genialna.
Dlaczego wolę Pojedynek od 7 Cudów?
- zasady są łatwiejsze do ogarnięcia
- symbolika na kartach czytelniejsza - widać że tę grę robili później
- możliwość kontroli nad tym co robi przeciwnik
- bezpośrednia negatywna interakcja (w 7 Cudów jednak bardziej gra się jak w pasjansa, tutaj każdą decyzją albo pozwalamy na coś przeciwnikowi, albo mu w jakiś sposób przeszkadzamy)
- jest bardziej kompaktowa

Mógłbym dalej wymieniać.
Niestety ma jedną wadę - to typowa dwuosobówka, więc jeżeli ktoś częściej gra w większym gronie, to niech szuka czegoś innego. Jednak jako gra dwuosobowa, to jest to zdecydowanie top topów.

Kiedy pierwszy raz zobaczyłem Pojedynek 7 Cudów Świata, pomyślałem ? jakie to malutkie, teraz rozumiem skąd ta dobra cena. Wiadomo jednak, małe może być i jest zazwyczaj cudne ? patrz dzieci, wiec ochoczo wzięliśmy się do otwierania pudełka i przeglądania zawartości, a Młody Giercownik dzielnie prezentował karty, jak rasowa modelka eleganckie ubrania.

Wewnątrz znajdziemy niewielką lecz bardzo dobrze zaprojektowaną planszę pojedynków militarnych, której forma przypomina trochę przeciąganie liny przez dwa wrogie, mityczne obozy ? poruszamy pionem Konfliktu (tarcze i miecze). Karty Epoki I, II, III oraz Gildii, której kilka wylosowanych kart tasuje się wraz z III stosem. Prostokątne znaczniki militarne, które dodają nam na końcu wcześniej zasłoniętych punktów, a przeciwnikowi natychmiast odbierają pieniądze. Cywilizacja nie może obejść się też bez skarbu, ponieważ części zasobów, których nie zdobędziemy w kartach, musimy zakupić z banku gry. Notes, do wpisywania punktów. Obszerną instrukcję, z wieloma przykładami fragmentów rozgrywki oraz kartę-ściągawkę, czyli skrótowca będącego podsumowaniem najważniejszych symboli i zasad.

Ilustracje na kartach są bardzo ładne graficznie, z biegiem czasu, warto odziać je w koszulki ? wytłoczka jest szersza, zatem na styk w ?ubrankach? powinny się one zmieścić w środku.

Naszą cywilizację budujemy pobierając, najczęściej za opłatą, karty rozłożone w trzech układach charakterystycznych dla danej epoki ? pierwsze skojarzenie mieliśmy z pasjansem lub tarotem i jego magicznymi układami kart. Zajmuje to trochę miejsca na stole, a dodatkowo potrzebujemy powierzchni na nasze miasto ? wykładane karty, które dopasowujemy do siebie najczęściej ich kolorami. Kiedy nie starcza nam forsy, wyrzucamy daną kartę z gry otrzymując dwie wartości w monetach i dodatkowe za złote karty.

Każda z kart oferuje nam pewien efekt ? najczęściej zasoby lub punkty, poniżej widnieje koszt, którym musimy opłacić kartę, pod nim może być umieszczony symbol, który będąc w naszym posiadaniu, zwalnia nas z tej daniny. Kiedy zgarnęliśmy z obszaru gry dwie karty z identycznymi oznaczeniami nauki i postępu, wybieramy jeden żeton postępu z leżakujących sobie nad torem militarnym ? sześć symboli naukowych w naszym posiadaniu gwarantuje natychmiastowe zwycięstwo. Wygrywamy również na punkty po III Epoce lub w każdym momencie gry, kiedy pion Konfliktu dotrze do ostatniego pola na stronie toru przeciwnika. Przed grą zastosowano uczciwą metodę wyboru cudów ? po cztery na gracza, jednak kiedy siódmy zostanie wybudowany, ostatni automatycznie wylatuje z gry ? nie ma zmiłuj kolego, w końcu to klasyczny ranking wyjątkowych budowli.

http://mlodygiercownik.pl/2016/04/22/recenzja-gry-karcianej-pojedynek-7-cudow-swiata/

Jestem od tej gry uzależniona, ma świetny mechanizm wielokrotnej grywalności. Gra się szybko (ok. 20 min). Pudełko jest małe i można je zabrać na każdy wyjazd. Gra tylko dwa dwóch osób. Jeśli chcesz więcej, sięgnij po "7 cudów"

W grze zakochałam się już po pierwszych rozgrywkach. Książeczka z zasadami nie jest długa, wszystko napisane przejrzyście i zrozumiale. Nawet bez doświadczenia w grach planszowych lub karcianych śmiało można sięgnąć po Pojedynek, co sprawi że tych gier będziemy chcieć więcej. Pojedynek jest stworzony dla dwóch osób, które mogą pokonać przeciwnika na trzy sposoby. Na samym początku należy wybrać strategię, której będziemy się trzymać przez całą rozgrywkę. Gra trzyma w napięciu, ma wspaniałe grafiki i na pewno długo mi się nie znudzi. Polecam tą grę parom, rodzinom, rodzicom i dzieciom. Ponadto, gra nie jest droga, a zapewni mnóstwo uśmiechu,odrobinę rywalizacji i miło spędzony czas.

Jest to pierwsza gra planszowa w jaką grałem dedykowaną dla 2 osób i uważam, że jest rewelacyjna. Krótka, naprawdę max 30 min (może być krócej), szybka, prosta, a zarazem bardzo mądra. W ciągu jednej rozgrywki jest się w stanie pojąć wszystkie zasady i zacząć obmyślać swoją strategię.
Zawsze mam problem z rozrywką typu planszówka, karty dla dwóch osób - wszystkie gry są dla większej grupy - to jest rozwiązanie - tylko więcej takich gier!

Grę 7 cudów świata: pojedynek zakupiłem głównie z tego powodu, że jest to gra dwuosobowa. Było to dla mnie idealne rozwiązanie, celowałem bowiem w grę, w którą mógłbym rozegrać jedną lub w kilka szybkich partyjek, bez konieczności gromadzenia 3-4 osobowej ekipy. Pod tym względem gra spełniła moje oczekiwanie w 100%. Kolejnym atutem jest fakt, że zasady gry nie są skomplikowane, a ich wytłumaczenie nowym graczom zajmuje kilka chwil. Ponadto możliwe jest tłumaczenie zasad na bieżąco, w toku gry, a mimo to producent przygotował dodatkowo specjalne karty z wyciągiem najważniejszych zasad z instrukcji, co moim zdaniem znacznie ułatwia wdrożenie do gry nowej osoby. Warto zwrócić jeszcze uwagę na fakt, że sama rozgrywka nigdy nie jest taka sama. Zastosowane w grze rozwiązania sprawiają, że każda partia różni się od poprzedniej. Początkowo myślałem, że różnice te są wyłącznie kosmetyczne, ale grubo się myliłem. Zarówno strategie, jak i styl gry trzeba za każdym razem dostosowywać do kart, które posiadamy, do kart które posiada nasz przeciwnik, a także do kart i żetonów znajdujących się na stole. W związku z tym każda rozgrywka jest inna, za każdym razem gra może nas zaskoczyć. Decyzje i zagrania przeciwnika mogą nas zmusić do zmiany stylu gry, więc trzeba się czasem nieźle nakombinować. Jestem wielkim fanem gier, w których zwycięstwo nie jest oczywiste, w których trzeba pomyśleć, zagrać odpowiednie karty, czy wywołać planowany efekt przy pomocy kilku odpowiednio zaplanowanych ruchów. Ta gra ma to wszystko! Na marginesie pragnę dodać, że od strony technicznej gra też mnie nie zawiodła. Karty i żetony są starannie wykonane, posiadają ładne i kolorowe grafiki, a zastosowane na nich symbole są intuicyjne, więc nie trzeba za każdym razem sięgać po instrukcję, w celu ustalenia efektu danej karty. W grę grałem zarówno z dziewczyną, znajomymi, jak i z rodzicami- wszyscy byli zadowoleni z rozgrywki, mogę śmiało powiedzieć, że jest to gra dla każdego. Szczerze polecam! :)

Wielcy architekci budowali piękne, antyczne miasta przez wiele stuleci, bo jak mówili nie od razu Rzym zbudowano. My w grze 7 cudów pojedynek zrobimy to dużo krócej, bo w ok. 45 min. Jednak będzie to równie pasjonujące zajęcie jak przed wiekami, dzięki znakomitemu wydaniu gry i przecudnym grafikom na kartach. Oczywiście znajdzie się też miejsce na wybudowanie cudów takich jak Kolos Rodyjski, Sfinks czy słynna Via Appia Antica.
Dziedzictwem starożytności był też postęp naukowy i technologiczny, którego nie zabrakło w grze, przez co jej klimat zdecydowanie wzrasta. Jednak to nie będzie proste zadanie bo rywal także chce zbudować cudowne miasto, odkryć tajniki ekonomii czy filozofii przez co nie jednokrotnie wejdziecie w zatarg.
Nie byłoby też starożytności bez militarnych podbojów. Powtarzając za Liwiuszem - chcesz pokoju, szykuj się do wojny. Wojskowa część gry nie polega na zarządzaniu armią czy dowodzeniu nią na polu bitwy, ale na stopniowym zbliżaniu się i zdobyciu stolicy przeciwnika.
Rozgrywka dostarcza niezapomnianych wrażeń, dzięki prostym zasadom spodoba się początkującym graczom, ale dzięki taktycznym i strategicznym możliwością spodoba się także tym bardziej wymagającym.
W grze Cathali i Bauza emocje i zwroty akcji to niemal reguła każdej partii. Wygrać można obierając różną drogę, ale wszystkie prowadzą do Rzymu, czyli zwycięstwa. Trzeba zagrać i poczuć się jak Juliusz Cezar, Leonidas czy Kleopatra. Wielcy przywódcy, którzy przeszli do historii, tak jak gra, która wśród dwuosobówek już przeszła do historii i zajmuje zasłużone miejsce w panteonie porywających gier.

To tak jakby Sid Mayer stworzył Cywilizację w wersji planszowej, ale dał tyle samo możliwości wyboru i kierunków rozwoju swojego świata. 7 cudów to gra, która sama jest cudem! Niewiarygodnie wciągająca to mało powiedziane, bo zawiera tak wiele elementów i daje tyle opcji, że nie jestem w stanie wyrazić nawet swojego zachwytu. Bardzo, ale to bardzo polecam nie tylko fanom dobrej strategii.