Gra K2 (nowa edycja) Rebel

Gra opowiada o katorżniczej wyprawie na szczyt K2. Gracze są szefami wyprawy. Ten którego zespół wejdzie najwyżej i przede wszystkim przetrwa 18-dniową wyprawę wygrywa rywalizację. Gra jest bardzo ładna pod względem graficznym i świetnie oddaje tematykę górską. Już same pudełko zachęca do rozgrywki, podobnie jak klimatyczna dwustronna plansza (wariant łatwiejszy letni i trudniejszy zimowy) i pozostałe komponenty. Jeśli chodzi o mechanikę autor zastosował prosty system kart ruchu, aczkolwiek wzbogacił go dosyć mocno przez żetony ryzyka, aklimatyzację oraz kafle pogodowe, które potrafią zmienić rozgrywkę. Po rozłożeniu planszy przed graczami ponad 60 min klimatu wypraw himalaistycznych. Gra spisuje się znakomicie w każdym wariancie. Ja zakochałam się w tej grze przy wariancie dwuosobowym, ale czym więcej osób tym więcej emocji, rywalizacji, ducha gór. Gra jest zdecydowanie dla wszystkich, zarówno dla tych początkujących, jak i tych bardziej wymagających, którzy mogą spróbować swoich sił na trudniejszym wariancie zimowym. Spróbujcie, zagrajcie! K2 to bez wątpienia gra godna uwagi!

jestem bardzo zadowlona, zamówienie bylo juz gotowe do odebrania tego samego dnia po trzech godzinach!

"K2" jest grą planszową symulującą wspinaczkę na drugi co do wysokości szczyt świata. Autorem gry jest Polak, Adam Kałuża. ?K2? w roku 2011 została nominowana do polskiej edycji konkursu Gra Roku, a rok później uzyskała nominację do prestiżowej nagrody Spiel des Jahres.
W wyprawie na "K2" uczestniczyć może 1-5 graczy. Wykorzystując dobierane co rundę karty, po planszy przedstawiającej tytułową górę, gracz ma za zadanie poprowadzić swój dwuosobowy zespół himalaistów na szczyt. I oczywiście musi to zrobić jako pierwszy. Nie łudźcie się jednak, że zadanie to należy do łatwych, a rozgrywka przypominać będzie partyjkę "Chińczyka". Karty ruchu nie zawsze pozwolą nam wspiąć się wyżej, a nawet jeśli pozwolą, być może w miejscu, w którym zrobimy postój, śnieżyca i ujemne punkty aklimatyzacji spowodują, że któryś (a może obaj) z naszych himalaistów pozostanie na stoku K2 na zawsze... Warto więc przed atakiem na szczyt zadbać o kondycję naszego wspinacza i przede wszystkim bacznie obserwować pogodę na nadchodzące dni. A ta tak naprawdę gra tu pierwsze skrzypce i potrafi skutecznie pokrzyżować plany ataku na szczyt.
Zasady gry są ogólnie proste, ale zmienność pogody, ograniczona ilość punktów aklimatyzacji, nie zawsze pasujące karty, tłok na szlaku oraz (jakby tego było mało) dodatkowe żetony ryzyka przydzielane najbardziej wyrywnemu graczowi sprawiają, że "K2" jest grą wymagającą dobrego planowania, kombinowania, należytego rozkładania sił i przewidywania ruchów przeciwników. Losowość, owszem (jak to w grach) jest, ale na minimalnym, świetnie wyważonym poziomie; o zwycięstwie nie decyduje los, lecz dobrze przemyślane decyzje podejmowane w trakcie każdej z osiemnastu tur.
Tematyka gry, oprawa graficzna, pogodowa dynamika, wspinaczkowe ryzyko, aklimatyzacja oraz to, im wyżej się znajdujemy, tym trudniej przetrwać i tym trudniej przeć dalej - wszystko to sprawia, że perełką "K2" jest wręcz ściekający z planszy klimat, a rozgrywka bardzo realistycznie odzwierciedla wysokogórskie zmagania. W wielu grach zbite pionki po prostu odkładamy na bok. W "K2", gdy aklimatyzacja któregoś z himalaistów spada do zera, ten (świeć, Panie, nad jego duszą) GINIE i ma się wrażenie, że dzieje się to naprawdę.
W "K2" rozegrałem kilkadziesiąt partii, próbując zdobyć szczyt zarówno latem, jak i zimą (plansza jest dwustronna). Każda z tych rozgrywek była ciężkim, pełnym emocji i główkowania wyzwaniem, nie raz okupionym życiem któregoś z himalaistów.
Byliście kiedyś na K2? Być może gra Adama Kałuży będzie na to dla was jedyną szansą. Szczerze polecam tę grę wszystkim, którzy w planszówkach cenią sobie niezwykle sprawną mechanikę, podaną w pięknej, klimatycznej otoczce.