Gra Listy z Whitechapel GALAKTA

Od momentu, kiedy pierwszy raz przeczytałem o tej grze i zobaczyłem film z przebiegu pojedynku na wyższość umysłu ? wiedziałem, że chcę ją mieć na własność. Pytanie brzmiało tylko, kiedy? W obecnym momencie nie jest to dla nas gra rodzinna, ponieważ Młody Giercownik nie dorósł jeszcze do planszówek dedukcyjnych (i prezentowanej tu tematyki), więc będziemy grali we dwoje lub przy spotkaniach ze znajomymi. Zakup odkładaliśmy zatem wiele razy na później, żeby na już ? wydawać na produkty, z których wszyscy będziemy czerpali radość zabawy. Ostatecznie przyszedł jednak i na nią czas?

O artyzmie wykonania Listów z Whitechapel i jakości komponentów można pisać wiele, począwszy od tego, że pionki przypominają nam o rolach, w jakie się wcielamy, a na planszy- mapie skończywszy. Kuba Rozpruwacz ? jegomość w cylindrze, czarny charakter, nieuchwytny anonimowy morderca ? na pewno nie pionek, ale tu odwzorowany klimatycznie. Nieszczęśnice (genialna nazwa i jakże trafna) w anielskich strojach ? aż chce się je splamić jakąś czerwoną substancją, chociażby ketchupem. Panowie policjanci w charakterystycznych nakryciach głowy angielskich stróżów prawa, w wyrazistych kolorach dla każdego z graczy stojących po właściwej stronie barykady. Plastikowe szkiełka żółtych tropów (w tym fałszywych, zwodniczych niebieskich) i krwistych śladów zbrodni, które kojarzą nam się z lupą detektywa badającego w powiększeniu każdy fragment miejsca zbrodni. Żetony ruchów specjalnych, które są idealnie dopasowane do toru pól, a których nazwy oddają charakter ich użycia. Zasłonka ukrywająca oblicze Kuby Rozpruwacza i jego diabelskie plany posiadająca schematyczną mapkę, która się przydaje, żeby nie spoglądać na planszę i wzrokiem nie zdradzić naszej kryjówki lub potencjalnej ofiary. Autentyczne zdjęcia śledczych uczestniczących w tych mrożących krew w żyłach wydarzeniach. Najciekawsze jest to, że najsłabsze jakościowo komponenty gry i także najbardziej odbiegające od jej mrocznej atmosfery są tytułowe listy ? takie zrządzenie losu. Jest też notes, który pewnie szybko się wykończy ? jedną z kartek do zapisywania numerów przebytej drogi warto wyrwać i zawczasu oddać do laminowania ? nigdy nie wiadomo kiedy krew wsiąknie w papier lub przez przypadek zapiszemy komplet, a tak to ? ciach, bzzz ? i kolejna kopia gotowa. Proponujemy także do pudełka na stałe włożyć ołówek i gumkę, żeby zawsze mieć je pod ręką i móc po zabawie wymazać nasze ruchy i zbrodnie z gry z pamięci. Ups? jeszcze arkusze policji o których zapomnieliśmy ? to ściągawki, które po kilku rozgrywkach nie będą nam już do niczego potrzebne i odejdą w niepamięć jak u nas.

http://mlodygiercownik.pl/2016/05/08/recenzja-gry-planszowej-listy-z-whitechapel/

Moim zdaniem to najlepsza gra dedukcyjna - niesamowity klimat, cudowne wykonanie, po prostu perełka. Moja recenzja na...gdzie każdego dnia opisuję inną grę - zapraszam i polecam ten produkt.