Gra o mózg

Do niektórych gier muszę się długo przekonywać - inne z kolei już po jednej rozgrywce stają się ulubieńcami. ?Gra o mózg? stoi gdzieś po środku. Owszem, już po pierwszej grze uznałam, że jest ona bardzo fajna, ale może nie aż tak, żeby zasłużyć na zaszczytne miano ulubieńca. Do niego troszeczkę jej brakuje ????

Przede wszystkim jestem ogromną fanką ilustracji z tej gry. Zwierzaki w wersji zombie są mega urocze i za każdym razem na ich widok pojawia mi się uśmiech na pyszczku ????

Bardzo podoba mi się także mechanika - dokładanie karty większej niż poprzednia wydaje się banalne i czasem faktycznie takie jest (zależy od tego, jak ułożą się karty). Czasami jednak pojedyncza runda trwa i trwa, bo walka jest tak zażarta ???? To właśnie takie rundy lubię najbardziej - bo dzięki kartom specjalnym, bonusowej kostce i przebiegłości graczy może się w nich wydarzyć absolutnie wszystko ????

Największym - i właściwie jedynym - minusem gry są Cmentarze. Ja wiem, że pewnie podkopują je jakieś Zombie-Robaki i to przez to są takie chybotliwe, ale no naprawdę - więcej niż trzy karty na Cmentarzu powodują, że przewraca się on na wszystkie strony, odsłaniając przeciwnikom karty nieszczęsnego gracza ????

?Gra o mózg? to naprawdę fajna i dynamiczna imprezówka z turbo uroczą oprawą graficzną i przyjemną mechaniką, w której nie brakuje także negatywnej interakcji z innymi graczami (uwielbiam taką!) ????

Nie będziemy w nią może grać dzień w dzień, ale na pewno co jakiś czas z chęcią wyłożymy ją na stół!