Gra San Francisco (edycja polska) Rebel

"San Francisco" to bardzo ciekawa gra strategiczna, która polega na tym, by jak najlepiej rozplanować budowę swojego miasta.

Miasto buduje się poprzez dobieranie kart i umieszczanie ich we właściwych miejscach na planszy miasta. Z kolei punkty otrzymuje się za wybudowanie linii tramwajowej, postawienie wieżowca czy różnego rodzaju bonusy, które zdobywa się w trakcie rozgrywki.

Chociaż gra wygląda na dość rozbudowaną, tak naprawdę jej zasady są bardzo proste. Nie znaczy to jednak, że cała rozgrywka taka jest - aby wygrać, trzeba analizować sytuację nie tylko na swojej planszy, ale także na planszach przeciwników. Warto wybiegać myślami w przyszłość i planować kolejne ruchy, walczyć o bonusy, a czasem nawet zaryzykować, by przeciwnicy nie zabrali kart, na których nam zależy! Przy pierwszej rozgrywce często musieliśmy spoglądać na instrukcję, ale kolejne graliśmy już bez niej - zasady są intuicyjne i łatwe do zapamiętania, a przez to naprawdę przyjemne.

Bardzo podoba mi się mechanika tej gry - jest inna, a przez to ciekawa. Oprawa graficzna również robi wrażenie - może nie takie jak Everdell czy gry z ilustracjami Marcina Minora, ale jest estetyczna, prosta i przyjemna dla oka. Dodatkowym urozmaiceniem są elementy 3D - a jaką radochę sprawiło mi składanie ich! ????

"San Francisco" nie będzie może moją ulubioną grą, ale z chęcią będę do niej wracać. Jest naprawdę przyjemna, a zasady można ogarnąć w kilka minut. Jeśli lubicie gry z motywem budowania miasta czy zarządzania terenem, "San Francisco" na pewno Wam się spodoba ????

ZBUDUJ SWOJE SAN FRANCISCO

Fanom gier planszowych i karcianych Reinera Knizi nie trzeba przedstawiać. Ten niemiecki twórca ma na swoim koncie ponad dwieście gier, w tym chociażby te oparte na tolkienowskim Śródziemiu czy nawet naszym rodzimym ?Kajku i Kokoszu?. Teraz dołącza do nich ?San Francisco?, kolejna prosta, ale wciągająca planszówka dla nieco starszych graczy, która dostarcza bardzo przyjemnej rozrywki na poziomie.

Jeśli chodzi o treść / fabułę, gra pozwala nam przenieść się do San Francisco z pierwszej połowy XX wieku. Wcielamy się w niej w rolę młodego projektanta, który wykorzystując okazję, jaką jest okres rozkwitu i rozwoju miasta, ma szansę wybić się swoim planem przebudowy jego ulic i zdobyć sławę i uznanie. Ale czy uda mu się pokonać konkurentów, których nie brakuje?

Reiner Knizia to jeden z najsłynniejszych ludzi branży, specjalizujący się w tzw. eurograch, czyli rodzajach planszówek, które z założenia mają być proste, pozbawione elementu losowego, albo ograniczające go do niezbędnego minimum, tak samo jak i interakcje między graczami. Do minimum ograniczony jest też czas potrzebny na rozgrywkę. W przypadku ?San Francisco? jest nieco inaczej. Oczywiście, jak na Kinizię przystało, jest to gra o nieskomplikowanych zasadach, ale jednocześnie to kawał bardzo dobrej strategii, która nie stroni od losowości, za to zabawy dostarcza co niemiara, a rozgrywka wcale nie jest taka szybka, bo zajmująca czterdzieści pięć minut.

Pierwsze co w ?San Francisco? urzeka to wykonanie. Oldschoolowy opracowanie graficzne to jedno, ale wszystkie elementy po prostu są mega przyjemne dla odbiorcy. Jakość materiałów i ich wygląd stoją na wysokim poziomie. I nieważne czy mowa o kartach, żetonach czy nawet takich miłych drobiazgach, jak trójwymiarowe figurki wieżowców albo drewniane znaczniki tramwajów. Patrząc na to wszystko, autentycznie chce się grać, a sama gra wciąga jeszcze bardziej.

Pamiętam, jak jako dziecko dałem się porwać dołączanej do magazynu ?Kaczor Donald? karciance ?Zbuduj swój Kaczogród?. I nie tylko ja, skoro były nawet zawody w tej grze. ?San Francisco? trochę mi ją przypomina, ale jest zdecydowanie bardziej dojrzała i rozbudowana, a graczom daje wiele możliwości. I te możliwości mnie porwały. Planowanie, budowanie, kombinowanie, rywalizowanie, wszystko niby proste ? choć nie za proste ? ale jakże przyjemne i jakże angażujące. Powiedziałbym wręcz, że to taki pożeracz czasu, ale wart tego czasu poświęcenia.

Ja zatem jestem jak najbardziej na tak i polecam gorąco. Dużym, ale i tym mniejszym (12+) graczom, którzy lubią rozrywkę bez prądu. To nie lekcja historii, ale całkiem dobra lekcja strategii i zarządzania. Dla mnie osobiście lepsza, niż podobne cyfrowe twory, przy których częściej się irytuję, niż dobrze bawię. Tu irytować nie miałem się czym.